Trichotillomania inaczej mówiąc przymusowe wyrywania włosów najczęściej z głowy, brwi, rzęs i przedramion. Zaburzenie to wiąże się z utratą włosów, ponieważ osobie chorej trudno powstrzymać się ich wyrywania. Czasem schorzenie to może występować z trichiofagią czyli przymusem zjadania włosów. Charakterystyczne jest to, że wyrywanie włosów, poprzedzone jest wyraźnym narastaniem napięcia, a wykonanie tej czynność przynosi ulgę. Natomiast powstrzymywanie się od wyrywania powoduje wzrost napięcia.
Jeśli zachowanie to nie związane jest z chorobą skóry lub nie jest wynikiem urojeń, zazwyczaj wiąże się z trudnościami emocjonalnymi. Schorzenie to zostało w ICD i DSM umieszczone w rozdziale dotyczącym zaburzeń nawyków i popędów czyli kontroli impulsów.
Najczęściej po raz pierwszy pojawia się w wieku dziecięcym ok. 5 a 6 r.ż. tak u chłopców jak i u dziewczynek. Podobnie jak moczenie nocne lub ogryzanie paznokci, wiązane jest z napięciami i lękiem. W późniejszym wieku zdecydowanie częściej występuje u kobiet.
Trichotillomania może objawiać się na 2 sposoby:
- Wyrywanie intencjonalne w celu rozładowania napięcia. Mogą temu towarzyszyć skomplikowane rytuały np. poszukiwanie odpowiedniego do wyrwania włosa.
- Automatycznie ? nieświadomie wyrywanie włosów podczas innej czynności np. czytania, nudy lub oglądania filmów.
Ta sama osoba w zależności od nastroju może wyrywać owłosienie automatycznie lub intencjonalnie.
W zależności od nasilenia zaburzenia leczy się je psychoterapią lub farmakologicznie, w połączeniu z psychoterapią, ponieważ związane jest ono z nadaktywność układu serotoninergicznego. Trichotillomania może towarzyszyć innym zaburzeniom takim jak depresja, niepokój i zaburzenia obsesyjno-kompulsywne.
Osoby dotknięte tym schorzeniem często wstydzą się swojego problemu, ukrywają go. Czują się samotne, unikają nawiązywania bliższych relacji szczególnie związanych z bliskością fizyczną. Obawiają się poniżenia i niezrozumienia. Dlatego bardzo ważne dla nich jest wsparcie bliskich.
Autor: Katarzyna Stefaniak
W tym miejscu odnajdziesz specjalistów którzy w szczególności są zaangażowani w to zagadnienie. Przebyli dodatkowe szkolenia, praktyki czy też po prostu naukowo interesją się tym tematem.Dodaj swój gabinet do bazy
Katarzyna Sztuka-Krzak – psycholog, psychoterapeuta
Jestem psychologiem, psychoterapeutą. Ukończyłam Psychologię Kliniczną na Uniwersytecie SWPS. Jestem...
Zobacz więcejPaulina Rozmarynowska – psycholog, psychoterapeuta
Psychoterapeutka, certyfikowana specjalistka psychoterapii uzależnień „ Nie da się zmienić...
Zobacz więcejAnna Laskowska – psycholog, psychoterapeuta
Jestem psychoterapeutą i pedagogiem. Pracuję z dziećmi w Centrum Psychoterapii „Adiuta” oraz w Przedszkolu...
Zobacz więcejAnna Teodorowicz – psycholog, psychoterapeuta
Jestem psychologiem i psychoterapeutą w trakcie całościowego szkolenia psychoterapeutycznego w Instytucie Analizy...
Zobacz więcejMagdalena Borowska – psycholog, psychoterapeuta
Jestem psychologiem, psychoterapeutą, pedagogiem oraz trenerem. Ukończyłam 5 letnie całościowe szkolenie...
Zobacz więcejAgnieszka Guzowska – psycholog, psychoterapeuta
Jeśli borykasz się ze smutkiem, depresją, niestabilnym nastrojem, trudno...
Zobacz więcej