Nieśmiałość

Nieśmiałość jest skłonnością do odczuwania zakłopotania, lęku lub napięcia w sytuacjach społecznych, zwłaszcza wśród nieznajomych osób. Wprawdzie większość ludzi odczuwa nieśmiałość choćby okazjonalnie, to jednak w niektórych przypadkach nieśmiałość potrafi być poważnym problemem utrudniającym życie w aspekcie społecznym, zarówno w relacjach osobistych, jak i zawodowych.

O chorobliwym poziomie nieśmiałości z perspektywy psychologicznej możemy mówić gdy osoba nią dotknięta:
– odczuwa duże trudności w nawiązywaniu nowych znajomości,
– unika interakcji społecznych, często odwołuje ustalone spotkania,
– posiada niewielu przyjaciół, lub nie posiada ich wcale,
– zachowuje się pasywnie, ma niską samoocenę.

Czasami nieśmiałość, szczególnie silnie przeżywana może powodować objawy fizyczne, takie jak:
– nadmierne pocenie się,
– przyśpieszony bicie serca,
– nadmierne napięcie i drżenie mięśni,
– zaczerwienienie twarzy.

Nieśmiałość nie zawsze jednak jest widoczna. Niektóre osoby mogą nie wykazywać symptomów związanych z niepokojem czy nerwowym zachowaniem, a mimo to odczuwać silny wewnętrzny dyskomfort związany z nieśmiałością. Osobom dotkniętym nieśmiałością może wydawać się że są rzadkimi przypadkami, samotnie zmagającymi się ze swoja przypadłością; tak naprawdę natomiast nieśmiałość jest o wiele powszechniejszym zaburzeniem niż wielu z nas podejrzewa, co wynika właśnie ze skutecznego maskowania psychicznego dyskomfortu przez osoby nią dotknięte.

W istocie według niektórych badań zaledwie co piąta osoba cierpiąca z powodu nieśmiałości przejawia wyraźne zewnętrzne objawy łączone z tą przypadłością, takie jak nieumiejętność utrzymywania kontaktu wzrokowego, problemy z wysławianiem się czy wyraźny dyskomfort w sytuacjach społecznych. Pozostała zdecydowana większość nie przejawia wyraźnych objawów. Część z tych osób może nawet wydawać się osobami świetnie odnajdującymi się w sytuacjach społecznych, mogą być ekstrawertykami. W istocie jednak ich nieśmiałość przejawia się subiektywnie, przykładowo poprzez silny, ale umiejętnie maskowany niepokój w sytuacjach społecznych, samokrytyczny wewnętrzny monolog piętnujący wszelkie postrzegane uchybienia i problemy w interakcji z innymi ludźmi, negatywne emocje związane z interakcją i swoją w niej rolą/zachowaniem po jej zakończeniu.

Terapia psychologiczna pozwala na poznanie i eksploracje negatywnych, pesymistycznych uczuć dręczących osoby cierpiące z powodu nieśmiałości, co pozwala na poszukiwanie bardziej konstruktywnych postaw i zachowań. W procesie leczenia ważne jest wzmacnianie samooceny nieśmiałej osoby co pozwala na zwiększenie samoakceptacji, zmniejszenie lęku i w rezultacie coraz lepszy kontakt społeczny z otoczeniem. W komfortowym profesjonalnym środowisku gabinetu psychoterapeutycznego osoba cierpiąca na nieśmiałość może lepiej poznać swoje potrzeby, lęki i uczucia, bez negatywnego osądu osób postronnych, w atmosferze wsparcia i zrozumienia.

W tym miejscu odnajdziesz specjalistów którzy w szczególności są zaangażowani w to zagadnienie. Przebyli dodatkowe szkolenia, praktyki czy też po prostu naukowo interesją się tym tematem.